வார்த்தைகளை கோர்த்துக் கொடுத்துவிட்டு ஒரு மூலையில் போய் அமர்ந்து விடுகின்றது இந்த பாழாய்ப் போன புத்தி, சில அழகிய தவறுகளையும்……… இன்பமான வேதனைகளையும்…….. புரிந்து கொண்டே… என்னை தடுத்து நிறுத்தாமால் வழி நடத்திக் கொண்டிருக்கின்றது என் புத்தி…… அலுவலகப் பணியில் அப்படியே மூழ்கி கிடைக்கும் ஒரு விநாடி ஒய்வில் சோம்பல் முறிக்க, தொற்றிப் பிடித்து ஏறி உட்கார்ந்து கொள்கிறாய் நினைவலைகளில்…. எப்படி உனக்கும் மட்டும் சாத்தியமாகிறது… இந்த நினைவுக் கொள்ளை….. எதையும் யோசிக்காது கடந்து போய்க் கொண்டிருக்கும் காலத்தினை நிறுத்தி கழுத்தில் பிடித்து, அப்படியே இடமிருந்து வலமாக சுற்றி ஒரு சில ஆண்டுகள் பின்னே போய் பார்க்க வேண்டும்…. மீண்டும் ஒருமுறை உன்மீதான காதலை நான் வெளிப்படுத்திய அந்தப் பொழுதை…. கைகள் வியர்க்க, இதயத்துடிப்பு அதிகரிக்க, சொற்கள் தடுமாற, அந்த ஒரு வார்த்தையை சொல்ல குறைந்தது முன்னூறு விநாடிகள். எப்படியும் சொல்லிவிடுவெதன்ற நினைவில் சொல்லிவிட்டு…. பூமி பார்த்து கொஞ்ச நேரம் நாணம்….. அட, அந்த கணமே உன் முகம் பார்த்து உன் பதிலை புரிந்து கொண்டிருந்தால்…….. இல்லை… இன்னும் வேகமாக இடமிருந்து வலம் சுற்றி…..
நான் வாழ்ந்த நிமிடங்களை வாசிக்கவும்... வாழும் நிமிடங்களை ரசிக்கவும்... வாழப்போகும் நிமிடங்களை நேசிக்கவும்...