காதலிச்சு...

ஓன் பேர
பச்ச குத்தி பட்ட காயம்
ஆற முன்ன….
ஓன் கல்யாண பத்திரிக்க
கொண்டு வந்து நீட்டுறியே….

என் கைய புடிச்சிகிட்டு
கடலோரம் நடக்கயில…..
நீ தந்த வாக்கெல்லாம்
காத்தாகி போயிடுச்சே…..

ஒன்னால நா பட்ட காயமெல்லாம் ஆறிரும்…
ஆனா….ஒன் மொகத்த
என் மனசு எப்படி மறக்கும்…..

தலைவார போகயில….
கண்ணாடியில ஒன் மொகந்தானே தெரியுது…

கண்ண மூடி அசரயில
ஏன் புள்ள கனவுல நீ வந்து தொலைச்ச….
என்ன விட்டு இப்போ நீ போயி தொலைஞ்ச….

பாசந்தான் பெரிசுன்னு நீ பிரிஞ்சு போன….
நா வெச்ச பாசத்த நீ
நெனச்சு பாக்கலியே….

நீ பாக்க
ஒன் முன்னாடி
நா ஒரு கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு
நீ சொன்ன கடசி வார்த்த……

அப்ப தானே நா முழுசா செத்துப் போனேன்…
போதும் புள்ள

நீ வெதச்ச நெனப்பெல்லாம்
என மனசோரம்
அழியாம நெறஞ்சிருக்க….

ஒனக்கொண்ணும் ஆகம..
நீ சொகமா இருக்கணும்
ஒன் கைபுடிக்கும் மகராசன்
ஒன் உசிராக இருக்கணும்….

எனக்கொன்னும் கொறவில்ல…
நாயிருப்பேன் கல்லாட்டம்…
நீயில்லாத நா கல்லு தானே….

ஓன் நெனப்போட நா இருப்பேன்.
என் உசிரு என்ன விட்டு போனாத்தான்…
ஒன் நெனப்பும் மறஞ்சி போகும்….

ஒரு வித்தியாசமான முயற்சி. கடந்த பதிவில் நான் மரித்தவன்னு ஒரு கவிதை எழுத முயற்சி செய்திருந்தேன். நிறைய நண்பர்கள் மின்னஞ்சலில் செல்லமாக கோபப்பட்டு கொண்டார்கள். இப்படியெல்லாம் எழுத வேண்டாம் என சில நண்பர்களின் மிரட்டலான வேண்டுகோள் வேறு( உனக்கென்ன வரிக்கு, வரி சொற்களை தனித்தனியாக போட்டால் கவிதை எழுதுறது என்று நினைப்போ... திரு ஃ திட்டியிருந்தார்). ஆனால் நான் மரணம் பற்றி எழுதியதில் தான் நிறைய பேர் கடிந்து கொண்டார்கள். சரி இந்தமுறை கொஞ்சம் வித்தியாசமாக.கிராமத்து நடையில் ஒரு கவிதை முயற்சி ( திரு ஃ நீங்கள் கட்டாயம் இதையும் வாசித்து உங்கள் உண்மையான கருத்தை சொல்லணும்). அப்பத்தானே நானும் கவிதை எழுதிப் பழக முடியும். கடந்த கவிதை வாசித்து பாராட்டியவர்கள், இதைப் போய் கவிதைன்னு எழுதியிருக்கியேனு, திட்டிட்டு போனவர்கள் எல்லாருக்கும் நன்றிகள். இதையும் வாசித்துவிட்டு அப்படியே கீழே ஆளுக்கு ஒரு வாக்கு போட்டுட்டு போயிடுங்க..